نگاه زنانه ميلاني در فيلم سينمايي تسويه حساب

فيلم سينمايي تسويه حساب را مي توان اثري ديگر در نگاه زنانه و مرد ستيزانه تهمينه ميلاني قلمداد کرد و استفاده از الفاظ منفي براي مردها در اين اثر تاييدي بر اين مدعا است.   

 

به گزارش خبرنگار فرهنگي ايرنا، فيلم سينمايي تسويه حساب که در نخستين روز از جشنواره بين المللي فيلم فجر در سينماي اهالي رسانه در برج ميلاد به نمايش درآمد از نکات مثبت و منفي متفاوتي برخوردار است و نگاه بسياري از اهالي رسانه به اين اثر سينمايي در روز نمايش مثبت نبود.
اين فيلم که روايت چهار دختر قهرمان و البته تبهکار است نوعي تسويه حساب زنان با مردها محسوب مي شود و طبق معمول زن ها در اين فيلم مغضوب و مردها به گفته شخصيت هاي فيلم حيواني بيش نيستند.
در حقيقت اتفاقات رخ داده براي زنان در گذشته سبب مي شود تا آنان تصميم بگيرند که از همه مردهايي که هوس بازند انتقام بگيرند و براي تفريح و البته کسب درآمد آنها را به زانو درآورند.
استفاده از ادبيات فکاهي و الفاظي همچون حيوان، پست و... براي مردها که جزئي از زندگي بزهکاران در اين اثر سينمايي است در بسياري از سکانس هاي فيلم ديده مي شود و مرداني که از آزمايش زنان تبهکار سربلند بيرون مي آيند بسيار کمتر از کساني هستند که نمي توانند به همسر و فرزندان خود خيانت نکنند. از اين نکته نگذريم که فيلمساز در سکانس هايي نيز با انتقاد از زناني که در رابطه با مردان مقصرند تلاش مي کند تا کفه فيلم را کمي به سوي مردان بازگرداند اما در اين راه موفق نيست.
داستان هاي فرعي فيلم نيز به نوعي نشان دهنده ظلم هايي است که به زنان شده و به قولي اين قشر از جامعه را به عنوان ظرفشوي و رختشوي مي شناسد.
بازي بازيگران نيز قابل قبول است و در راستاي اهداف فيلمنامه پيش مي رود.
همچنين فيلمبرداري اين اثر نيز مانند ديگر کارهاي ميلاني روندي سيال دارد که از ويژگي هاي کارهاي اين کارگردان سينماي ايران محسوب مي شود.
ريتم فيلم در بخش هايي از اين فيلم برخلاف تصور، تند نيست و در جاهايي تکرار مکررات در به دام انداختن مردها به فيلم ضربه مي زند.
همچنين موسيقي فيلم نيز همراه با داستان پيش نمي رود و در برخي از سکانس ها موسيقي بسيار قابل قبول و همراه فيلمنامه است.
در کل مي توان تسويه حساب را تسويه حساب ميلاني با مردها قلمداد کرد هرچند که فيلمساز در انتهاي فيلم تلاش کرده تا با پاياني آرماني نشان دهد که بزهکاران مي توانند به زندگي در جامعه بازگردند و مردم نيز مي توانند اين قشر را بپذيرند اما سوژه فيلم درباره زندگي زنان بزهکار، به نقد مرد ها و تکريم زنان پرداخته است.
به هرحال ديد ميلاني در اين اثر سينمايي اينگونه است و شايد نتوان از وي درباره نگاه زن سالارانه اش خرده گرفته و درباره اين اثر سينمايي غرض ورزي ها را بر نقد اساسي ترجيح داد. بايد قبول کرد نکات مثبتي نيز در اين فيلم وجود دارد که از جمله آن مي توان به تلاش براي پذيرش زنان بزهکار در جامعه اشاره کرد.